Włochy. Tivoli w regionie Lacjum.

     Tego dnia ranek znowu był piękny. Gdy wjechaliśmy do Villaggio Adriano dochodziła dziewiąta. Droga snuła się pośród niskich zabudowań. Za kolejnym zakrętem ulica wyprostowała się, a na jej końcu ponad koronami drzew pokazały się wzgórza. Na jednym z nich rozsiadło się miasteczko, zerknąłem na mapę, ale i tak nie byłem pewien czy to Pantelucano, czy może Villanova. Wiedziałem jedynie, że jesteśmy coraz bliżej celu.
      Skręciliśmy w prawo i przy rozjeździe pokazała się tablica z napisem Tivoli. O to chodziło.
       Rozproszona zabudowa gęstniała i przy Via Nazionale Tiburtina zrobiło się bardziej miasteczkowo: sklepy, hotele, restauracje, parkingi i liczne domy mieszkalne. Do Tivoli mieliśmy stąd nie więcej jak pięć kilometrów. Chwilę później domy znowu zostały za nami i w przedniej szybie wyrosły oliwne gaje, a ulica przemieniła się w kawałek prowincjonalnej szosy.
      Pięliśmy się po łagodnym stoku aż do ostrego zakrętu w lewo, a potem jeszcze bardziej, aż do pierwszych zabudowań. Pod nami, z lewej strony odsłoniła się urocza panorama Lacjum.
        Wjechaliśmy wreszcie do Tivoli, miasteczka, które od wieków zamieszkiwane było przez najbogatszych Rzymian, miejsca wielu zabytków z najwyższej półki; polecanego przez turystyczne przewodniki. To właśnie dlatego tu przyjechaliśmy. A najbardziej, z wszystkiego, nęciła nas Villa d’Este i ogrody z fontannami, czyli tak szczerze mówiąc, to co zostało w spadku z czasów późnego renesansu.
       Wypiłem moje ulubione espresso, Ela cappuccino i mogliśmy zacząć nasz spacer.
   Na Piazzale delle Nazioni Unite było tłoczno, a ja przekornie bawiłem się w odróżnianie przybyszy od miejscowych. Liczne kawiarenki, restauracje i budki z pamiątkami, wyznaczały terytorium szwendania się turystów z całego świata. Ela podała mi rękę i poszliśmy na Piazza Giuseppe Garibaldi. To doskonale miejsc, by zrobić sobie pierwsze dobre zdjęcie w Tivoli. 

Okolice Rzymu.

Miasteczka na wzgórzach Lacjum

 Via Nazionale Tiburtina

Tivoli - Piazza Giuseppe Garibaldi.

Santa Maria Maggiore  przy Piaza Trento.

Villa d’ Ester (1509-1572)   

Widok  z  pałacowego okna  na okolicę.

… przed nami wzgórza,  pod nami ogrody

Widok z tarasu

Ogrody pełne  cudów (giardini delle meraviglie)

Cento Fontane (sto fontann)

Fontanna dell'Ovato (owalna )

Fontann di Nettuno (fontanna Neptuna)

Fontanna dell'Organo (grająca)

… ponownie na placu Trento

Via Santa Maria Maggiore

Żegnamy Tivoli

      Była piąta po południu, gdy ociężałe nogi zaczęły upominać się o litość. Co mieliśmy zobaczyć, zobaczyliśmy, a czym mieliśmy się nasycić – nasyciliśmy. Było super. Wypad do Tivoli zakończył się sukcesem, a nasza podróżnicza chciwość została całkowicie zaspokojona. I pewnie zostalibyśmy tu dłużej, gdyby nie nowe zobowiązania. Czas stał się natrętny, zaczął przyspieszać i nieznośnie poganiać. Cóż – trzeba było wiec jechać dalej.
      Tym razem Strada Regionalne numero 5 poprowadziła nas w stronę Rzymu.