Tossa de Mar (cz. III.)

       Był początek czerwca, pogoda od kilku dni doskonała. Plaże, zamek, morze, klify, dzień po dniu ciągle gdzieś łaziliśmy. Powoli  miasto stawało się nam coraz bliższe, a mimo tego   ciągle czegoś mi brakowało. Po raz kolejny rozłożyłem  mapę na łóżku i zacząłem szukać czegoś innego; czegoś co mielibyśmy w zasięgu ręki, a do tej pory gdzieś mi umknęło; na  przykład coś w pobliskiej okolicy. Taki spacer na kilka lub kilkanaście kilometrów.                                                            
     Przejechałem po raz kolejny palcem po mapie w lewo, a potem w  prawo i w końcu coś mi w głowie zaświtało. Tak. Moglibyśmy pójść nabrzeżem do Cala Giveroleta – około siedmiu kilometrów w jedną stronę na wschód od Tossa de Mar albo do Cala Figuera – około sześciu kilometrów w jedną stronę na zachód.                                                                                  Obie propozycje były niezłe; realne i ciekawe.                                                              
– Tym razem jutro  po śniadaniu, urwiemy się z miasteczka i ruszymy w teren – oznajmiłam wszystkim zaraz po kolacji. – Pokazałem na mapie, wtrąciłem kilka szczegółów i…. czekałem na reakcję.
– Zgoda – pierwsza odezwała się Bożena, a po niej następni. Żadnego sprzeciwu, czyli akceptacja przez aklamację.  Byłem w siódmym niebie.                                                        
     Ela rzuciła monetą i następnego dnia o poranku szliśmy wąską uliczką w stronę  klifu po zachodniej stronie miasta. Kwadrans później weszliśmy na ścieżkę prowadzącą  w kierunku  Cala Llevado, a potem   dalej do Cala Figuera i Platja Santa Maria de Llorel. Tossa de Mar zostało za nami. 

Carrer del Portal 

Widok na Vila Vella

Kamiennym schodami Carrer es Cars – coraz wyżej i wyżej.

Na grzbiecie klifu.

Cala Llevado

Cala Figuera

Platja Santa Maria de Llorell. 

Tu zostaliśmy na kawę.

… i plażowanie

Nasz kolejny przystanek

W korkowym lesie

Na klifach, pośród opuncji.

I tak kółko nam się zamknęło - Cala Codolar

Pod naszymi stopami znowu  Tossa de Mar

           Uliczka o nazwie Carrer es Cars doprowadziła nas do punktu widokowego Cami de ronda. Bajeczny widok zapierał dech w piersiach. Z góry widać było  najstarszą, położoną na malowniczym cyplu, część Tossa de Mar i sięgające aż po horyzont błękitne morze. Pod stopami żółciła się Platja des Codolar.                                                                                              Stąd po grzbietach nadbrzeżnych wzniesień i uskoków,  prowadziły nas wydeptane przed wiekami ścieżki; od punktu widokowego do punktu widokowego. W dole wielkie fale uderzały w skały, a na górze dorodne pinie dawały nam sporo cienia i moc eterycznych zapachów. Dróżka pięła się, a potem zaczęła opadać w stronę  postrzępionej skałami i krystalicznie czystej zatoki przy Cala Llevado. Szliśmy od plaży do plaży.                   I tak nam zeszło  pół dnia, a potem bezdrożami -  przez korkowy las, w ciągle upalne popołudnie -  wróciliśmy  do Tossa de Mar.